Birleşmiş Milletler Genel Kurulu tarafından 20 Kasım 1989 tarihinde imzalanan Çocuk Hakları Sözleşmesi 2 Eylül 1990 tarihinde yürürlüğe girdi. Türkiye de dâhil olmak üzere 196 ülkenin taraf olduğu sözleşme dünyada en fazla ülkenin onayladığı insan hakları belgesi olma özelliğini taşıyor.
Çocukların yaşaması ve gelişmesi, ayrımcılığa uğramaması, çocuğun yüksek yararının gözetilmesi ve çocuk katılımını temel alan belge çocuk hakları alanında bir rehber niteliği taşıyor.
Sözleşme’nin dört adet yol gösterici ilkesi bulunuyor ve bu ilkeler hakların tümünün yerine getirilmesi için temel gerekliliklerdir.
1.Ayrımcılık Yapmama
Sözleşmenin 42. maddesi dinleri, ırkları veya yetenekleri ne olursa olsun; ne düşündükleri veya söyledikleri gözetilmeksizin; kültürleri ne olursa olsun; kız veya erkek, zengin veya fakir fark etmeksizin tüm çocukların eşitliğini bildirir.
2.Çocuğun Üstün Yararı
Çocukları etkileyebilecek yönde verilen her karar veya yapılan her işlem her zaman için onların üstün yararına öncelik tanımalıdır.
3.Çocuğun Varlığını ve Gelişimini Sürdürmesini Sağlama
Her çocuğun yaşama hakkı vardır. Onlara gelişmeleri ve potansiyellerini gerçekleştirebilmeleri için her fırsatın temin edilmesi, karar verme yetkisine sahip bireylerin sorumluluğundadır.
4.Katılım
Çocuklar kendi yaşam ve tecrübelerinin uzmanlarıdır ve kendilerini etkileyecek kararlarda onlara danışılması gerekmektedir. Her çocuğun kendi düşüncesini ifade etme hakkı vardır.
Bizler de projemiz kapsamında yürüttüğümüz çalışmalarımızda çocuğun yüksek yararını göz önüne alarak ilgili kurumların kurumsal kapasitelerini geliştirmelerine katkı sağlıyoruz.
